Erdoğan’ın geçen yıl bu ay aldığı yanlış kararla tabana vurmuştuk…
Fakirleşmiştik…
Bunu görüyorduk, biliyorduk lakin gariban ülke olduğumuzu sonlarımızın ötesine geçince anladım.
İnanın gariban Afrika ülkelerinden farkımız yok.
Burnumuzun tabanındaki Thassos adasına gittim. Evvelden buraları Türk kaynardı. Evvelce Yunan adalarının iktisadı Türkler sayesinde ayaktaydı.
Eskiden bilhassa adalı Helenler Türk turistler sayesinde rahat bir ömür sürüyordu…
Türkler artık yok…
Nasıl olsunlar ki. Euro 18 lirayı aştı. Aldığın malın üzerindeki küsuratı at 20 ile çarp; kural bu…
İçtiğin kahveyi…
Yediğin tostu…
Yudumladığın birayı…
20 ile çarpıyorsun…
2011 yılına kadar Euro iki liranın altındaydı. 2010 yılında Fethullahçıların talebiyle Anayasa’yı değiştirdik. Yargı kalmadı. Yargı kalmayınca ülkeye inançta kalmadı. Birinci kırılma budur…
2011 yılında Erdoğan’ın yüzde 49,95 ile seçim kazanması biraz fazla oldu. Erdoğan ülkenin tapusunu kendisine verdiğimizi zannetti. Ülkenin tek sahibiymiş üzere davranmaya başladı. Bu da ikinci kırılmadır…
Zaten o günden beri iflah olmuyoruz.
2017 yılında rejim değişikliği için referanduma gittiğimizde dolar 4 liraydı. Artık 18 lira 20 kuruş.
Dört buçuk katı.
Üçüncü kırılma demeyeceğim, kopuş yahut tabana vuruş demem daha hakikat olur…
Dış güçlerin oyunu, üst aklın tezgâhı kıssaları palavra. Dövizi bu düzeye çıkaran daha doğrusu paramızı kıymetsiz yapan Erdoğan’ın yerli ve ulusal iktisat politikasıdır!..
Yerli ve ulusal paramız ne kadar kıymetsiz olursa ülkeye o kadar çok dolar /Euro gireceğini düşündü. Uyguladı da.
İktidar gazetelerinin iktisat sayfaları turist akanına uğradık haberleriyle geçilmiyor. Onlar ucuz ülke diye geliyor da bizler oralara gidebiliyor muyuz?
Hayır… Türkler elini ayağını Avrupa’dan çekti. Yoksa istediği bu muydu?
Kavala’nın karşısındaki Yunan adasına gittim. Türk yok dedim ya kim var diyeceksiniz? Kıyıları kim dolduruyor diye soracaksınız?
Bulgarlar…
Romanyalılar…
Ve Alışılmış ki Almanlar…
Hani alışveriş yapsınlar üç kuruş bıraksınlar da esnafın cebi para görsün diye bırakın vizeyi pasaport bile sormadığımız Bulgarlar var ya…
Eskiden Türklerin yayıldığı kıyılarda gel keyfim gel vaziyetindeler…
Üzüldüm. Türkiye daha demokratik bir ülkeyken paramızın da bir kıymeti vardı. Yabancı ülkede alışveriş yaparken oranın parasını ikiyle, üçle bilemedin dörtle çarpıyorduk.
Şimdi yirmi ile çarpıyoruz…
Rakamla da yazayım: 20 ile!…
Pandemi nedeniyle uzun müddet yurt dışına çıkmamıştım. Kendimi gariban hissettim. Ülkem zavallı Ortadoğu ülkesi olmuş.
Bulgar’ı, Sırp’ı, Romanyalısı, Yunan’ı, Arnavut’u bize acıyarak bakıyor… Biz Somali’den, Uganda’dan Çad’dan, Kenya’dan, Afganistan’dan gelenlere hangi gözle bakıyorsak onlar da bize o gözle bakıyor.
Nasıl bakmasınlar ki…
18 tane 100 lira veriyoruz adamlar karşılığında bir tane 100 Euro veriyor…
Tek adam rejiminin, tek adam inadının, tek adam saltanatının ülkeye bedeli ağır oldu. Yalnızca iktisat alanında değil her alanda ağır oldu…
Yarın bu sıkıntıyı daha da açarız.
(Küçük bir parantez açmama müsaade verin. Cuma günkü yazımın sonuna birkaç gün müsaade yapacağım diye not düşecektim. Biraz nefes almaya, beynimizi şarj etmeye, okumaya biraz daha vakit ayırmaya, gündelik akışa dışardan bakmaya muhtaçlığımız var diyecektim. Unutmuşum. Kabahat bende. Neredesin, nereye kayboldun diye mail atanlara teşekkür. İşte buradayım. Parantezi kapatıyorum)