Fehmi koru*
Her şeyden evvel, birbirlerine benzemez altı farklı partinin 150 sayfayı ve 100 maddeyi bulan bir anayasa metni üzerinde mutabakat sağlamış olmasına duyduğum hayranlığı bildirerek tebrik borcumu ifa edeyim.
Bizde üzerinde partilerce uzlaşılan bir anayasa metni hiç olmadı.
Son 20 yıla damgasını vuran AK Parti, iktidara dengeli bir anayasa vaadiyle geldi ve hatta ülkenin öndegelen anayasacılarını oluşturduğu komitelerde çalıştırarak bu yolda birtakım adımlar da attı; sonunda yamalı bohça imajlı ve toplumun lakin yarısının takviyesini alabilmiş bir sistem değişikliğine herkesi razı etti.
Oysa, işte gördük, muhalefetin ana eksenini oluşturan altı partinin önderleri, birkaç ay içerisinde uzmanları tarafından hazırlanan ve birbiriyle dengeli unsurlardan oluşan, ‘yeni bir anayasa metni’ ile karşımızdalar.
Gerçekten bu bir muvaffakiyet ve tebrik edilmeyi hak ediyor.
Etrafa bakıyorum ve bu tıp bir heyecanı paylaşan pek az kişi olduğunu görüyorum.
Herkeste “Ne yapmamızı bekliyorlardı, karşımıza bu türlü bir metinle çıktılar diye oylarımızı onlara ve onların belirleyecekleri cumhurbaşkanı adayına vermemizi mi?” manası taşıyan bir aldırmazlık hali hakim.
Umarım yanılıyorumdur.
Türkiye, ülkemiz, AK Parti’nin geride bıraktığımız pazar günü bir stadyumda yaptığı toplantıyla birlikte seçim sath-ı mailine girmiş oldu. İster vaktinde yapılsın ister tarihi erkene alınsın, seçim artık ufukta belirdi. Beşerler oy kullanmak üzere sandık başına gidecekleri güne kadar dikkatlerini siyasete ve siyasilere daha fazla verecekler.
Karşı karşıya kaldıkları meselelerin birden fazla insan farkında. Meselelerin fakat politikler -iktidarlar- tarafından çözülebileceği de biliniyor. Sandığa yansıtacakları kararın ülke için olduğu kadar kendileri için de -şahsen- hayati değer taşıdığından da haberdar insanlar…
Sandık başına gittiklerinde hangi partiye oy verecekler?
Ülkeyi 20 yılı aşkın bir müddettir yöneten ve doğal olarak bugün karşı karşıya kalınan sıkıntıların da sorumlusu olması gereken AK Parti’ye ve doğru-yanlış her icraatında onu destekleyen iktidar ortağı MHP’ye mi?
Yoksa, topluma dengeli bir anayasa da ikram etmeye hazırlanan, iktidar partilerine neden oy verilmemesi gerektiğini her fırsatta tekrarladıkları tenkitleriyle herbiri farklı başka hatırlatan altılı masada buluşmuş olanlara mı?
Hangi adayın cumhurbaşkanı olmasını oylarıyla sağlayacaklar?
İki kere yüksek oylarla seçilmesini sağladıkları hal-i hazırdaki cumhurbaşkanına mı, ‘6’lı masa’ bileşenlerinin hala ismini paylaşmadıkları adaya mı?
Ey bu yazıya göz gezdiren okur, sen hangi adayı tercih edeceksin?
Gözümden kaçmış, İngiltere’de çıkan tesirli Economist mecmuasını yakın takibimde tutmaya çalıştığım için farkında olmalıydım, atlamışım. Biraz evvel Osman Ulagay’ın T24 sitesinde yayımlanan Londra izlenimleriyle ilgili yazısında karşıma çıktı.
Dergi, ‘2023’te Dünya’ başlıklı yıllık özel sayısında, ‘süper-tahminciler’ diye isimlendirdiği birtakım uzmanlara, dünyada ve çeşitli ülkelerde meydana gelmesi beklenen gelişmelerle ilgili sorular yöneltmiş. Çin iktisadının büyüme süratiyle, dünya iktisadının ne kadar büyüyeceğiyle, Ukrayna savaşının ne vakit bitebileceği ve Putin’in iktidardaki ömrüyle ilgili sorular yanında, gelecek yıl İngiltere’de seçim olup olmayacağı ile Türkiye’de yapılacak cumhurbaşkanlığı seçiminde AK Parti’nin adayının kazanıp kazanamayacağı da sorulmuş uzmanlara.
Bizi ilgilendiren soru ile verilen yanıtı yazıdan motamot aktarıyorum:
“Soru : 2023’de Türkiye’de yapılacak olan cumhurbaşkanlığı seçimini AKP’nin adayı mı kazanır?
Cevap: Evet (yüzde 71), Hayır (yüzde 29).”
Nasıl yani?
Yabancı uzmanlar, yaşadıkları uzak yerlerden bakarak ülkemizde insanların ne kadar güç ekonomik kurallarla boğuşmak zorunda kaldıklarını, ülkenin bedelli kaynaklarının kalkınma emeliyle kullanılması yerine başı-sonu meçhul maceralara tahsis edildiğini, eş-dost kayırmacılığı yapıldığını, yolsuzlukların had safhaya çıktığını her gün tekrarlayan muhalefetin kelamlarına seçmenlerin prestij etmeyeceklerini mi düşünüyorlar?
Muhalefet ve muhalefeti destekleyen medya, seçimde kendilerinin -veya desteklediklerinin- iktidara geleceğine ve gösterecekleri adayın cumhurbaşkanı seçileceğine garanti gözüyle bakar ve bu beklentilerinin sandık tarafından onaylanmasını çantada keklik görürken, Economist’in ‘uzman’ bilip soru yönelttiği bir ekip yabancılar, nasıl oluyor da farklı bir beklentiye saplanabiliyorlar?
Okurken “Fesüphanallah” dedim mi hatırlamıyorum lakin artık demiş olayım.
Dünkü yazımı eski bir TV reklamından aklımda kalan manzarayı aktararak sonlandırmıştım, onu burada da tekrar hatırlatayım:
“Kravatına kadar üzeri düzgün fakat pantolon giymeyi unutmuş bir adam, kapısının önünde, ‘Bir eksiklik var, lakin ne?’ diye soruyordu. ‘Pantolonun yok be adam’ diyesim geliyordu o reklamı her gördüğümde.”
Bugün siyasetimiz, dışarıdan bakanlara, motamot o reklamdaki şaşkın adamın hali üzere görünüyor.
Ne palavra söyleyeyim, ben de bir müddettir, kendi ülkeme biraz dışarıdan baktığımı hissediyorum ve bu sebeple de öbür pek çok yorumcudan uygunca ayrıştığımı fark ediyorum.
“Oh, nihayet sonunda ülkeme layık çağdaş bir anayasa metniyle tanıştık, ne hoş, bunu sağlayanlar birinci seçimde Meclis çoğunluğunu elde eder, çıkaracakları aday kim olursa olsun cumhurbaşkanı seçilir ve parlak yeni bir devir başlar” demek dururken, hem de anayasa metnine kavuşturdukları için kendilerini tebrik de ettikten sonra, pişmiş aşa su katmaya kalkışıyorum.
Evet, galiba yaptığım tam da bu.
Siz bana da, Economist mecmuasının ‘süper-tahminci’ sıfatını uygun gördüğü yabancı uzmanlara da aldırmayın ve her gün “Geldik, geliyoruz” teranesini tekrarlayanlar üzere, hayallerin kısa müddet sonra gerçek olabileceğine inanın.
Rahatlarsınız.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.